پانسمان های کلسیم آلژینات ساده و نقره به دو صورت ورقه‌ای و رشته‌ای هستند که در سالیان گذشته توسط دریانوردان به عنوان پانسمان زخم مورد استفاده قرار می گرفتند. آن‌چه جالب است بدانید این است که منشأ اصلی این نوع پانسمان جلبک های دریایی می باشد.

این پانسمان ها در دو دسته پانسمان های آلژینات کلسیم و آلژینات سدیم می باشند. آلژینات های کلسیم نمک غیرمحلول آلژینیک اسید و آلژینات های سدیم نمک قابل حل آلژینیک اسید می باشند.

پانسمان کلسیم آلژینات زمانی که در تماس مستقیم با مایعات ترشح یافته از زخم قرار می گیرند، یون های کلسیم موجود در پانسمان با یون های سدیم در محیط زخم جا به جا می شوند و شرایطی به وجود می آید که شبیه به ژل می شود. در این صورت ترشحات اضافی (اگزودا) یا بیش از حد نرمال را جذب می کند به نحوی که رطوبت مدیریت شده ای جهت ترمیم زخم وجود داشته باشد و گزارش شده که تا 20 برابر وزن خود قابلیت ژل شدن با جذب آب را دارند. در زخم های حفره ای و تونل دار عفونی و غیرعفونی مرطوب می توان آن‌ها را به کار برد.

نظر به ماهیت ژل شوندگی در زخم هایی که نوعاً دارای خون ریزی های کنترل شده می باشند نیز اثر بندآوری خون را دارند. هم‌چنین، حفظ رطوبت پانسمان کمک به گرانوله شدن بیشتر در طی روند ترمیم زخم می شود.

ماهیت ساختاری این پانسمان ها عموماً زیست تخریب پذیر با اجزایی است که در محل زخم ایجاد التهاب نکرده و واکنش های زنجیره ای سیستم ایمنی را بر نمی انگیزند.

پانسمان های کلسیم آلژینات به طور مشخص بدون بافت با پدهای غیر چسبنده هستند، هم‌چنین نرم و انعطاف پذیر می باشند. این نوع پانسمان همانند فوم ها براساس موقعیت آناتومیکی قابل تغییر شکل هستند و می توانند به صورت رشته های ابریشمی برای زخم های حفره ای و یا به صورت ساختار ورقه ای شکل مورد استفاده قرار بگیرند.

زمانی که ترشحات زخم از سطح اندک تا حجم بالا هستند قابلیت کاربرد را دارا می باشند. این پوشش زخم در انواع زخم‌های فشاری، زخم‌های عفونی و زخم‌های وریدی کاربرد دارد. عموماً، آلژینات‌ها به پوشش ثانویه جهت کاربرد نیاز دارند و چندین روز قابلیت به کارگیری بر روی بستر زخم را دارا می باشند.

کلسیم آلژینات ها پوشش هایی هستند که از مونورونیک و آلژنیک اسید تشکیل شده اند و به سبب وجود کلسیم و سدیم می توانند یونیزه شده و تشکیل ژل بدهند. خواص فیزیکی و مکانیکی این پانسمان ها وابسته به میزان مونورونیک و آلژنیک اسید و درصد یون های کلسیم و سدیم وابسته می باشد.

گاهاً به سبب ماهیت زخم های عفونی و یا پتانسیل عفونی شدن و رشد بیوفیلم ها در محیط زخم از پانسمان کلسیم آلژینات و یا سدیم آلژیناتی استفاده می شود که دارای نقره می باشند و بسته به غلظت یون نقره در ساختار خاصیت آنتی باکتریال آن تشدید می شود.

به محض تماس با ترشحات زخم یون های نقره از ساختار کلسیم آلژینات ها خارج شده و در غشا باکتری ها نفوذ کرده و منجر به ازبین رفتن آن‌ها می شوند. ماهیت خاصیت آنتی باکتریال تا 5 روز پس از استفاده در محل زخم حفظ می شود و این پانسمان نیز نظر به کاهش دفعات نیاز به تعویض کاهش هزینه های پرستاری و هزینه بیماران را در برخواهد داشت.  بایستی بدین مهم اشاره نمود که رهایش پیوسته یون های نقره در پانسمان کلسیم آلژینات گواهی بر خاصیت آنی باکتریال بلند مدت آن می باشد.