لوله تراشه به طور معمول در دو نوع کاف‌دار و بدون کاف عرضه می‌شود. کاف که در انتهای دیستال (Distal) لوله قرار می‌گیرد همانند یک بادکنک عمل می‌کند و باعث حفظ هوای ارسالی از دستگاه تنفس به ریه‌ها می‌شود. گاهی اوقات لازم است برای کاهش خطر آسیب رسیدن به نای، مدیریت کاف صورت گیرد که شامل تکنیک دقیق باد کردن کاف تا حداقل حجم انسداد و به دنبال آن، نظارت بر حجم باد و فشار آن است.

نوع دیگری از لوله‌های تراشه، لوله‌های بدون کاف هستند. این مدل کاربرد کمتری نسبت به مدل کاف‌دار دارد که مهم‌ترین تفاوت لوله تراشه کاف‌دار و بدون کاف محسوب می‌شود. لوله‌های بدون کاف معمولاً برای بیمارانی که راه تنفسی آن‌ها مشکل جدی ندارد، یا می‌توانند ترشحات خود را مدیریت کنند و یا قادر به بلع و استفاده همزمان از دریچه گفتاری هستند، استفاده می‌شوند.