پانسمان کلسیم آلژینات؛ مزایا، معایب و انواع آن

ساختار اولیه پانسمان آلژینات متشکل از الیاف‌هایی از جنس کلسیم آلژینات است که اخیراً، این ساختار به‌واسطه درهم‌تنیدگی الیاف‌ها بهبود یافته‌اند که منجر به مقاومت بالای آن‌ها به هنگام آغشته شدن با خون یا ترشح می‌گردد. پانسمان‌های طنابی و روبانی به منظور پوشاندن زخم‌های حفره‌ای استفاده می‌شوند. از سوی دیگر، صفحات مسطح برای زخم‌های سطحی مناسب هستند.

گروه‌های M، G، و MG موجود در آلژینات بر ماهیت و شرایط تشکیل ژل تأثیرگذار است. سرعت تشکیل ژل در پانسمان با مقادیر بالای M سریع‌تر از مورد مشابه خود حاوی مقادیر بالایی از G است. علاوه بر آن، ژل تشکیل شده توسط پانسمان با مقادیر بالای M نرم‌تر و دارای خاصیت الاستیکی بیشتری است. اما، یک ژل رشته مانند توسط پانسمان با مقادیر بالای G تشکیل می‌گردد. از دیگر تفاوت‌های بین این دو نوع از پانسمان نحوه برداشت آن‌هاست به‌گونه‌ای که پانسمان‌های پیشرفته حاوی مقادیر بالایی از G به راحتی برداشته شده در حالی که در مورد دوم تنها به‌واسطه ترشوندگی با سرم نمکی برداشته می‌شوند.

پانسمان‌های آلژینات برای درمان زخم‌هایی که خون‌ریزی داشته و یا زخم‌هایی که خشک بوده یا کمترین ترشح را دارند مناسب نیستند. علاوه بر آن، آن‌ها گزینه مناسبی برای ایمپلنت‌های جراحی یا سوختگی‌های درجه سوم نیستند. به هنگام گذاشتن این نوع پانسمان بر روی تومورها یا هر نوع زخمی که رگ‌های خونی در معرض آن قرار دارند می‌بایست احتیاط کرد. یکی دیگر از معایب پانسمان آلژینات، غیرچسبنده بودن آن است که نیاز به پانسمان ثانویه دارند.